De verboden vrucht
In mijn consultaties heb ik het vaak over leren loslaten. Je schiet misschien al in een kramp bij het idee en denkt onmiddellijk dat dat bij jou nooit goed kan komen. Want bij het woord loslaten zie je zichzelf ongeremd alles opeten wat je tegenkomt. En toch verklein je net aanzienlijk de kans dat dit zal gebeuren wanneer je leert loslaten.
Loslaten wil zeggen 'jezelf onvoorwaardelijk iets toestaan'. Je hoeft het dus niet eerst te verdienen en er hangen ook geen regels of restricties aan vast zoals 'je mag maar 1 koekje nemen' of 'je mag er zeker geen 2 eten'. Van zodra je op die manier begint te denken over eten, maak je van een voedingsmiddel de verboden vrucht en alles wat niet mag is zoveel verleidelijker.
Tegelijk zit je met het feit dat wanneer je je vooraf opgelegde regel doorbreekt, het in je hoofd toch al om zeep is en je dan zowel maar alles kan opeten. Je hebt in jouw ogen iets fout gedaan en gefaald en begint morgen wel opnieuw.
Compenseren
Daaraan gelinkt kan het gebeuren dat je vervolgens gaat compenseren of minder eet bij een volgende maaltijd wanneer omdat je in jouw ogen al te veel hebt gegeten. Je denkt daarmee de te veel gegeten energie te kunnen goed maken en gewichtstoename te beperken of vermijden.
Of erger nog, je kent jezelf en weet dat je in de loop van de dag toch weer een zwak moment zal hebben en daarbij niet aan de verleiding zal kunnen weerstaan waardoor je op voorhand al minder eet tijdens een maaltijd. Zo hoop je opnieuw de schade te kunnen beperken.
Ook hier is loslaten de opdracht. Wees mild voor jezelf. Wat gebeurd is, is gebeurd en moet nooit gecompenseerd worden. Je hoeft ook helemaal jezelf en je lichaam niet te straffen door het te ontzeggen waar het recht op heeft, namelijk een volwaardige en voedzame maaltijd.
Selffulfilling prophecy
Aansluitend op vorige paragraaf wil ik nog graag even het principe van de selffulfilling prophecy schetsen. Daarbij heb je een bepaald beeld van een situatie en jouw verwachting is dat het opnieuw zal gebeuren.
Wanneer je het regelmatig moeilijk hebt om niet te snoepen, dan ga je er in je hoofd ook vaak van uit dat dat altijd zo zal zijn als je aan snoep of koek wordt blootgesteld. 'Ik heb geen karakter om van die koekjes af te blijven' of 'Als ik aan die pak begin dan eet ik ze altijd allemaal op'.
Door dat te zeggen tegen jezelf vergroot je inderdaad de kans dat je het gedrag opnieuw zal stellen en tegelijk ontneem je jezelf de kans om je gedrag te veranderen. Je gelooft er namelijk zelf niet in dat je dat zou kunnen.
Val ik in herhaling als ik zeg dat je ook hier kan werken aan het leren loslaten van die belemmerende gedachten om terug te leren genieten van eten?